بررسی آنفارکت هموراژیک در بیماران سکته مغزی

مقدمه: ترانسفورماسیون هموراژیک از یافته های مهم سکته (انفارکتوس) مغزی است که در سکته های ناشی از آمبولی قلبی بیشتر گزارش شده است . گرچه منجر به بدتر شدن وضعیت بالینی بیمار نمی شود؛ ولی تصمیم گیری در مورد تجویز داروهای ضد انعقادی را در این بیماران دشوار می سازد . هدف از انجام این مطالعه، بررسی فراوانی نسبی و علت سکته هموراژیک مغز و تأثیر آن بر روند بهبودی در بیماران بستری شده در بیمارستان ولیعصر (عج) خراسان بود. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی ـ مقطعی از 1379 تا 1382 بر روی تمامی بیماران بستری شده با تشخیص سکته مغزی در بیمارستان دانشگاهی ولی عصر (عج) خراسان انجام شد. تشخیص آنفارکت هموراژیک با سی تی اسکن مغز 24 تا 48 ساعت بعد از شروع علائم سکته و تعیین قلمرو عروقی مبتلا نیز با استفاده از نقشه های توپوگرافیک مغز در سی تی اسکن صورت گرفت . وضعیت بالینی بیماران دچار آنفارکت هموراژیک هر 12 ساعت در مدت بستری ارزیابی شد. علت سکته مغزی در بیماران با یافته های بالینی ، سی تی اسکن ، آزمایشات بیوشیمی خون ، نوار قلب ، اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک و سونوگرافی دوپلکس عروق کاروتید و داپلر ترانس کرانیال مشخص شد. نتیجه گیری: آمبولی با منشأ قلبی علت معمول آنفارکت هموراژیک مغز نیست بنابراین به نظر می رسد فرضیه آدامز و فیشر عمومیت ندارد. ترانسفورماسیون هموراژیک در موارد کمی منجر به بدتر شدن وضعیت بالینی بیماران می گردد. یافته ها: از 302 بیمار بررسی شده 26 نفر(6/8%) شامل 13 زن و 13 مرد ترانسفورماسیون هموراژیک داشتند . در 88% قلمرو عروقی شریان مغزی میانی آنفارکت هموراژیک مشاهده شد. به نحوی که قلمرو خون رسانی شریان لنتیکولواستریت در 46% بیماران به تنهایی و در23% موارد همراه با سایر شاخه های شریان مغزی میانی دچار سکته بود. وضعیت بالینی به دنبال ترانسفورماسیون هموراژیک در4 /15% بیماران رو به وخامت، در 5 /38% موارد رو به بهبود و در 46 % نیز بدون تغییر بود. آمبولی با منشأ قلبی 6/34 % علت های آنفارکت هموراژیک مغز در بیماران بود.